ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ

Καθαρά Δευτέρα πλησιάζει και σε πάρα πολλές πόλεις της χώρας μας, συνηθίζονται διάφορα έθιμα.

Σε όλα τα διαμερίσματα της πατρίδας μας, αυτή τη μέρα "κάτι" έχουν να δείξουν οι άνθρωποι που και αυτοί το έμαθαν από τους προγόνους τους και η παράδοση της χώρας μας ευτυχώς ακόμη συνεχίζεται.
Από τη Θράκη και τη Μακεδονία μέχρι τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, διαφορετικά έθιμα μας δείχνουν την συνέχεια του ελληνικού έθνους από την πανάρχαια εποχή μέχρι σήμερα...

Στο Γαλαξίδι ο "αλευροπόλεμος", στη Θήβα ο "βλάχικος γάμος", στη Θράκη το "έθιμο της Καμήλας", στον Σοχό Θεσσαλονίκης οι "αράπηδες" (κουδουνοφόροι), στη Νάουσα οι "γενίτσαροι και οι μπούλες" και βέβαια, το πατροπαράδοτο και καθολικό έθιμο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, το πέταγμα του χαρταετού.

Και βέβαια πολλές γενιές μεγάλωσαν με το αλφαβητάρι που είχε το περήφανο πέταγμα του χαρταετού από τον Μίμη, με αφορμή τη διδασκαλία του (αϊ).
Ο Μίμης ήρωας του παλαιού αναγνωστικού με το ριγέ μπλουζάκι και το κοντοκουρεμένο κεφάλι στο πλευρό της Αγλαΐας, χαίρεται την Καθαρά Δευτέρα από την αθηναϊκή ταράτσα του σπιτιού. Βλέπετε τότε ήταν εύκολο να πετάξεις από εκεί τον χαρταετό σου, αφού τα ψηλά σπίτια και οι οικοδομές ήταν άγνωστα κτίρια για την εποχή εκείνη ...

 

Στο ακόμα πιό παλιό αναγνωστικό ο πρωταγωνιστής είναι ο Ρήγας και η γιαγιά που καμαρώνει το κατόρθωμα του εγγονού αλλά και η Χιόνα, η γάτα. 

Τώρα γιατί στο ένα αναγνωστικό η λέξη αϊτός δεν παίρνει διαλυτικά και στο άλλο το παλιότερο παίρνει αυτό δεν το θυμάμαι. Ίσως να είχε σχέση η ψιλή...(;). 

Αλλά ας πάρουμε και μια μικρή γεύση για το πέταγμα του χαρταετού αλλά και τον γενικό εορτασμό της Καθαράς Δευτέρας των Αθηναίων, των περασμένων χρόνων (1970)